Soms heb je van die ontmoetingen die zo leuk zijn omdat ze zo onverwachts zijn. Mensen die heel leuk blijken te zijn terwijl je ze normaal gesproken nooit zou aanspreken. Laat staan groeten. Vandaag was zo'n dag waarbij ik weer geleerd heb dat er achter elk gezicht een ontzettend leuk persoon kan zitten en dat ik niet bevooroordeeld op iemand af mag stappen.
Toen ik vandaag klaar was met werken stond ik bij de tramhalte te wachten op de tram. Na meer dan een half uur gewacht te hebben had ik de hint begrepen dat de tram niet meer zou komen vandaag. Samen met een stagiair van mijn werk liep ik naar een andere tramhalte een paar straten verderop. Éénmaal daar aangekomen bleek iemand een grapje met ons uit te willen halen want deze halte was tijdelijk opgeheven. Nu waren er geen tramhaltes echt in de buurt meer en het treinstation was nog te ver om te lopen. We besloten om te liften. We liepen naar een oude rode auto (type koekblik) waar een Marokkaanse vrouw inzat en vroegen haar of ze toevallig naar het station ging en ons mee wilde nemen. Uitbundig gebaarde ze naar ons dat we lekker mochten gaan zitten en dat ze ons wel even wilde brengen. In het ritje naar het station hebben we veel gekletst. Wat ik vooral zo leuk aan deze mevrouw vind zijn de dingen die ze graag doet: vreemde mensen de weg wijzen of laten meeliften:), haar werk met immigranten in het volwassenen onderwijs, haar avonturen en moed om overal op af te stappen en er voor te gaan. Dit waren allemaal zaken die ik nooit verwacht had van deze mevrouw. Ik vond het fantastisch om het beeld van haar, dat ik bij het instappen had, bij te stellen en andere mensen straks weer met heel andere ogen te bekijken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten